3 روش برای غیرفعال کردن به‌روزرسانی خودکار درایورها در ویندوز 10

 

به‌روزرسانی ویندوز 10 به طور پیش‌فرض شامل به‌روزرسانی درایورهای سخت‌افزارها نیز می‌شود. اما بسیاری از اوقات، آپدیت درایورها توسط Windows Update باعث بروز مشکلاتی نیز می‌شود. به همین دلیل توصیه می‌شود که ترجیحاً اخرین نسخه‌ی هر درایور مستقیماً از سایت ناشر آن دانلود و نصب گردد.

 

برای غیر فعال کردن آپدیت خودکار درایورها در ویندوز 10 می‌توانید یکی از سه روش زیر را انجام دهید.

 

روش اول: از طریق تنظیمات ویندوز

ابتدا با فشردن کلیدهای ترکیبی Win+X+P وارد Control Panel ویندوز شوید.

سپس روی Hardware and Sound  و بعد Devices and Printers کلیک کنید.

اکنون در قسمت Devices بر روی آیکنی که شکل کامپیوتر دارد راست‌کلیک کرده و Device installation settings را انتخاب کنید.

 

حال در پنجره‌ی بازشده، ابتدا گزینه‌ی No, let me choose what to do و سپس گزینه‌ی Never install driver software from Windows Update را انتخاب نمایید.

در نهایت روی Save Changes کلیک کنید.

 

این کار باعث خواهد شد دانلود و نصب خودکار درایورها از Windows Update غیرفعال شود.

برای بازگشت به حالت پیشین کافی است پس از طی همین مسیر، گزینه‌ی Yes, do this automatically را انتخاب کنید.

 

روش دوم: از طریق ویرایش‌گر Group Policy

ابتدا کلیدهای ترکیبی Win+R را فشار دهید.

در پنجره‌ی Run عبارت gpedit.msc را وارد کرده و Enter بزنید.

پس از باز شدن پنجره‌ی Group Policy Editor به مسیر زیر بروید:

Computer Configuration/Administrative Templates/System/Device Installation/Device Installation Restrictions

اکنون از قسمت سمت راست پنجره، بر روی Prevent installation of devices not described by other policy settings دوبارکلیک کنید.

در پنجره‌ی بازشده نیز گزینه‌ی Enabled را انتخاب کرده و روی دکمه‌ی OK کلیک کنید.

 

با این کار آپدیت خودکار درایورها در ویندوز غیرفعال خواهد شد.

برای بازگردانی به حالت قبل نیز کافی در همین پنجره، گزینه‌ی Disabled را انتخاب کنید.

 

روش سوم: از طریق ویرایش‌گر Registry

ابتدا کلیدهای ترکیبی Win+R را فشار دهید.

در پنجره‌ی Run عبارت regedit را وارد کرده و Enter بزنید.

پس از باز شدن پنجره‌ی Registry Editor به مسیر زیر بروید:

HKEY_LOCAL_MACHINE/SOFTWARE/Microsoft/Windows/CurrentVersion/DriverSearching

حال از قسمت دیگر پنجره، بر روی ChangeOrderConfig دوبارکلیک کنید.

سپس مقدار آن را از 1 به 0 تغییر دهید و روی OK کلیک کنید.

 

کپی کردن متن به وسیله ماوس در محیط DOS

 

قصد داریم ترفندی را به شما معرفی کنیم که با بهره‌گیری از آن می‌توانید با استفاده از ماوس، متن مورد نظر خود را در درون سیستم عامل DOS کپی نمایید. سیستم عاملی که برای عده‌ای همچنان کاربرد دارد. این ترفند برای استفاده‌کنندگان از این سیستم عامل بسیار کاربردی است.

بدین منظور:
پس از ورود به محیط DOS، در محیط درونی برنامه راست‌کلیک کرده و گزینه‌ی MARK را انتخاب کنید.
سپس با کشیدن موس روی متن مورد نظر آن را به حالت انتخاب در بیاورید.
حالا با کلیک راست کردن بر روی کادر آبی رنگ بالای محیط برنامه و انتخاب گزینه COPY اقدام به کپی کردن متن نمایید.
در نهایت در جای مورد نظر با راست‌کلیک کردن کردن و انتخاب PASTE متن را وارد نمایید.

گرفتن پشتیبان از به‌روزرسانی‌های نرم‌افزار امنیتی Malwarebytes Anti-Malware

 

نرم‌افزار Malwarebytes Anti-Malware از نرم‌افزارهای شناخته‌شده و محبوب جهت مقابله با بدافزارها است که جهت تأمین امنیت سیستم نیاز به به‌روزرسانی روزانه پایگاه‌ داده‌ی خود دارد. اگر اقدام به نصب ویندوز جدیده کرده‌اید و یا بر روی سیستمی دیگر این نرم‌افزار را نصب کرده‌اید، قطعاً آپدیت آنلاین پایگاه داده برنامه کاری وقت‌گیر خواهد بود. در این ترفند به نحوه‌ی پشتیبان‌گیری از Updateهای نرم‌افزار Malwarebytes Anti-Malware و هم‌چنین نحوه‌ی بازگردانی این آپدیت‌ها (آپدیت دستی برنامه) خواهیم پرداخت.

بدین منظور:
کافی است ابتدا در محیط Explorer ویندوز به مسیر زیر بروید:

C:\ProgramData\Malwarebytes\Malwarebytes' Anti-Malware\

لازم به ذکر است که در ویندوز XP بایستی به این مسیر بروید:

C:\Documents and Settings\All Users\Application Data\Malwarebytes\Malwarebytes' Anti-Malware\

اکنون  کافی است از فایل rules.ref یک Copy تهیه کنید و در محل دلخواه (نظیر یک حافظه‌ی جانبی) Paste نمایید.
حال اگر اقدام به نصب ویندوز جدید کرده‌اید، کافی است فایل rules.ref را که قبلاً کپی کرده‌اید در همین مسیرهای یادشده Paste کرده و جای‌گزین فایل قبلی کنید (پیش از این کار از بسته بودن برنامه اطمینان حاصل کنید).

دقت کنید جهت انجام این کار بهتر است این عملیات در حالت Safe Mode ویندوز انجام گیرد.
هم‌چنین در نسخه‌‌ی 1.60 و نسخه‌های ماقبل آن، علاوه بر فایل rules.ref، بایستی از فایل database.conf (موجود در همین مسیر و در پوشه‌ی Configuration) نیز یک پشتیبان تهیه کنید و در نهایت به همین منوال آن را بازیابی کنید.

4 راز که هکرهای شبکه‌های وایرلس نمی‌خواهند شما بدانید!

 

اگر بر روی مودم بی‌سیم خود رمز عبور قرار داده‌اید و اطمینان دارید که با این کار آن را ایمن کرده‌اید باید بدانید که در اشتباه هستید. هکرها می‌خواهند که شما چنین چیزی را باور کنید تا همچنان برای حملات آن‌ها آسیب‌پذیر باقی بمانید. در این مطلب به معرفی 4 نکته‌ خواهیم پرداخت که هکرها امیدوارند شما از آن‌ها بی‌اطلاع باقی بمانید. چرا که در این صورت امکان نفوذ آن‌ها به شبکه یا رایانه‌‌‌ی شما ناممکن می‌شود.

 

1. رمزگذاری WEP برای محافظت از شبکه‌‌ی بی‌سیم شما عملاً بی‌فایده است. رمزگذاری WEP در عرض چند دقیقه و به آسانی قابل کرک شدن است و تنها حس اشتباه امنیت را به کاربر القا می‌کند.

حتی یک هکر تازه‌کار نیز می‌تواند الگوریتم رمزنگاری «محرمانگی معادل سیمی» (Wired Equivalent Privacy) یا به اختصار WEP را در عرض چند دقیقه بشکند. در نتیجه این موضوع این الگورتیم را به یک مکانیزم دفاعی ناکارآمد تبدیل می‌کند. بسیاری از کاربران هستند از سال‌ها پیش بر روی روتر بی‌سیم خود یک رمز عبور با الگورتیم WEP تنظیم کرده‌اند و اقدامی نیز برای تغییر آن به رمزگذاری WPA2 صورت نداده‌اند.

 

به‌روزرسانی روتر بی‌سیم به روش رمزنگاری WPA2 بسیار ساده است. شما می‌توانید راهنمای روتر بی‌سیم را در سایت سازنده‌ی آن مطالعه نمایید.

 

2. استفاده از قابلیت فیلتر نمودن آدرس MAC جهت جلوگیری از اتصال دستگاه‌‌های ناشناس یک روش غیرموثر بوده که به آسانی قابل شکستن است.

هر دستگاه مبتنی بر IP که امکان اتصال به شبکه‌ی بی‌سیم را دارد، دارای یک کد منحصر به فرد بر روی کارت شبکه‌ی خود است که این کد، آدرس MAC نام دارد. بسیاری از روترها به شما اجازه‌ی اضافه‌ کردن آدرس‌های MAC به لیست سیاه یا سفید را جهت اتصال به روتر می‌دهند. بدین صورت که روتر ابتدا آدرس MAC دستگاهی که قصد اتصال دارد را با لیست سیاه یا سفید خود چک می‌کند و سپس مجوز اتصال را صادر می‌کند. این موضوع یک مکانیزم امنیتی مناسب به نظر می‌رسد اما مشکل اینجاست که هکرها امکان جعل یک آدرس MAC تقلبی که با نمونه‌ی صحیح آن برابری کند را دارا هستند.

 

تمام چیزی که آن‌ها احتیاج دارند یک ابزار دست‌یابی به بسته‌های تبادل‌شده جهت رصد ترافیک شبکه است تا پی ببرند که کدام آدرس‌های MAC توسط شبکه مورد پذیرش قرار می‌گیرند. پس از پی بردن به این موضوع، می‌توانند یک آدرس MAC جعلی برای کارت شبکه‌‌ی خود قرار دهند و به راحتی به شبکه متصل شوند.

 

3. غیرفعال کردن قابلیت مدیریت از راه دور روتر بی‌سیم، می‌تواند تا حد زیادی موجب جلوگیری از تصاحب شبکه توسط هکر شود.

بسیاری از روترهای بی‌سیم دارای تنظیمی هستند که به شما اجازه‌ی مدیریت روتر از طریق یک اتصال بی‌سیم را می‌دهد. این موضوع به شما اجازه می‌دهد تا تنظیمات روتر را بدون نیاز به اتصال از طریق یک کابل و به صورت بی‌سیم مدیریت کنید. اما این قابلیت با وجود مفید بودن می‌تواند خطرساز هم باشد. چرا که همان‌طور که شما می‌توانید به طور بی‌سیم به مدیریت روتر دسترسی پیدا کنید، برای هکر نیز چنین بستری آماده می شود. از طرفی بسیاری از کاربران، نام کاربری و رمز عبور پیش‌فرض کارخانه‌ای روتر را تغییر نمی‌دهند (admin و admin). این موضوع اتصال هکر به مدیریت روتر را بیش از پیش آسان می‌کند. در نتیجه ابتدا اطمینان پیدا کنید رمز عبور پیش‌فرض مدیریت تنظیمات روتر را تغییر داده‌اید. سپس قابلیت اتصال بی‌سیم به مدیریت تنظیمات را غیرفعال کنید. با این کار تنها خودتان و آن هم با اتصال فیزیکی می‌توانید وارد مدیریت تنظیمات روتر شوید.

 

4. در صورت استفاده از شبکه‌های وایرلس عمومی، شما یک هدف آسان برای برای حملات «مرد میانی» و «استراق نشست» خواهید بود.

هکرها می‌توانند با استفاده از ابزارهایی نظیر Firesheep و AirJack حملات مرد میانی (man-in-the-middle) را اجرا کنند. جایی که آن‌ها خودشان میان تبادل بی‌سیم فرستنده و دریافت‌کننده قرار می‌دهند. به محض این که آن‌ها خودشان را در خط ارتباطی قرار دهند، امکان سرقت رمز عبور حساب‌های کاربری، خواندن ایمیل‌ها، مشاهده‌ی چت‌ها و... برای‌شان مهیا می‌گردد. آن‌ها حتی با ابزارهایی نظیر SSL Strip امکان به دست آوردن رمز عبور حساب‌های شما در سایت‌ها امن را نیز خواهند داشت. توصیه می‌شود در صورت اتصال به شبکه‌های وایرلس عمومی (نظیر فرودگاه، رستوران و...) از VPN استفاده کنید. یک VPN امن، یک لایه‌ی امنیتی اضافی برای شما ایجاد می‌کند که شکستن آن بسیار سخت خواهد بود. این موضوع باعث خواهد شد هکر به سراغ یک هدف آسان‌تر برود.

مخفی ساختن آمار بازدید از پروفایل در گوگل پلاس

امکان مشاهده‌ی میزان بازدید از پروفایل یا صفحه‌ی شخصی افراد مختلف قابلیت جدیدی است که به سرویس گوگل پلاس اضافه شده است. به طوری که اگر به صفحه‌ی شخصی یک فرد مراجعه کنید میزان بازدید از صفحه‌ی وی در کنار دنبال‌کنندگان او نمایش داده می‌شود. در صورتی که مایل نیستید میزان بازدید از پروفایل شما برای دیگران نمایش داده شود با استفاده از ترفندی که در ادامه معرفی می‌شود می‌توانید این قابلیت را غیرفعال کنید.

برای این کار:
ابتدا با استفاده از لینک زیر وارد صفحه‌ی تنظیمات در گوگل پلاس شوید:
https://plus.google.com/u/0/settings/plus
اکنون از قسمت Profile تیک گزینه‌ی Show how many times your profile and content have been viewed را بردارید.
تنظیم بلافاصله اعمال خواهد شد.

لازم به ذکر است در حال حاضر اعمال این تنظیم تنها در نسخه‌ی دسکتاپی گوگل پلاس امکان‌پذیر است.

بررسی محدودیت‌های سخت‌افزاری جهت اجرای خوب و روان بازی‌ها در PC

 

آیا هنگامی که با PC خود در حال انجام یک بازی ویدیویی هستید بازی به طور روان اجرا نمی‌شود؟ یا در حین اجرای بازی مشکلات گرافیکی پدید می‌آید؟ آیا مایلید بدانید کدام قطعه از کامپیوتر شما باعث این محدودیت در اجرای صحیح بازی از نظر گرافیکی می‌‌گردد؟

 

در ابتدا باید بدانید که سه قطعه‌ی اصلی که توانایی یک PC برای اجرای بازی‌های ویدیویی به آن‌ها بستگی دارد عبارت‌‌اند از پردازنده (CPU)، کارت گرافیک (GPU) و حافظه (RAM).

 

در رابطه با RAM کافی است که به توصیه‌ی سازنده‌ی بازی ویدیویی برای هر بازی توجه کنید و از میزان رمی که در اختیار دارید اطمینان حاصل کنید. اما برای دو مورد دیگر یعنی CPU و GPU واقعیت این است که همیشه نمی‌توان مدل خود را با آن چه که توصیه شده مقایسه نمود؛ به خصوص که آن چه توصیه می‌شود اغلب اوقات تقریبی است. بنچ‌مارک‌هایی که ارزشی عمومی برای بهینه‌سازی تولید می‌کنند نیز خود برای بازی که که شما بازی می‌کنید بهینه‌سازی نشده‌اند.

 

اما یک روش برای دانستن این که کدام قطعه یعنی CPU یا GPU مانع اجرای روان بازی می‌گردد وجود دارد که با آزمایشی ساده انجام می‌شود.

 

در ابتدا بازی مورد نظر خود که نمی‌تواند با Resolution پیش‌فرض به 60 FPS (فریم در ثانیه) برسد را اجرا نمایید. می‌توانید این مقدار را با برنامه‌ای چون FRAPS اندازه بگیرید. این ارزش مربوط به انیمیشنی می‌شود که با چشم انسان حالتی روان دارد.

سپس بیشترین Resolution که صفحه‌ی نمایش شما یا بازی ویدیویی از آن پشتیبانی می‌کند را انتخاب نمایید. توجه داشته باشید که Resolution با پیکسل مشخص می‌گردد و در نتیجه ارتباطی با درجه‌ی جزئیات یا گزینه‌های گرافیک انتخابی در بازی ندارد.

سپس چند ثانیه بازی کنید تا متوسط تعداد FPS حاصله را مشاهده نمایید.

اکنون مجدداً همه‌ی این ها را با Resolution کمتر انجام دهید.

 

 

اگر بهبودی مهمی در FPS و زمانی که Resolution کمتری استفاده می‌کنید مشاهده نمودید، در این صورت می‌توان گفت که این کارت گرافیک شما است که محدودیت ایجاد می‌کند چرا که هر چه Resolution بیشتر باشد، تراشه گرافیک یا GPU کمتر می‌تواند یک انیمیشن را روان اجرا نماید و یا برای اجرای بازی زیاد راحت نیست که اصطلاحاً به آن GPU Limited گفته می‌شود.

 

 اما اگر با وجود کاهش Resolution، باز هم بهبودی محسوسی در FPS مشاهده نمی‌کنید، این دیگر به کارت گرافیک مربوط نبوده و مشکل محدودیت مربوط به CPU می‌شود که توانایی لازم را برای اجرای بازی مورد نظر ندارد چون یا بسیار قدیمی است و یا کیفیت آن خوب نیست. در این حالت اصطلاح CPU Limited استفاده می‌شود زیرا محدودیت مربوط به پردازنده است. 

 

در حالت سوم اگر با کاهش وضوح، FPS بهبودی کمی یافت که زیاد محسوس نبود، احتمالاً هر دو قطعه یعنی CPU و GPU برای اجرای بازی مورد نظر کافی نبوده و مشکل دارند. در این صورت PC شما هم GPU Limited و هم CPU Limited است.

 

فعال‌سازی Telnet در ویندوزهای 7، 8 و 10

 

Telnet یک پروتکل تحت شبکه‌ است که در سال 1969 توسعه یافته است و در اینترنت و شبکه‌‌های LAN مورد استفاده قرار می‌گیرد. با وجود این که از این پروتکل دیگر چندان استفاده‌ی زیادی نمی‌شود، اما همچنان کاربردهای ویژه و خاص خود را دارد. پیش از این عرضه‌ی ویندوز 7، ابزار خط فرمان Telnet به طور پیش‌فرض در ویندوزهای شرکت مایکروسافت نصب بود. اما در ویندوزهای 7، 8 و 10 ابزار Telnet به طور پیش‌فرض فعال نیست. در این ترفند به نحوه‌ی فعال‌سازی Telnet از دو راه مختلف خواهیم پرداخت.

 

راه اول

ابتدا در محیط جستجوی صفحه یا منوی Start، عبارت Windows Features را وارد کرده و روی Turn Windows feature on or off کلیک کنید (این کار با مراجعه به Control Panel\All Control Panel Items\Programs and Features و کلیک روی این گزینه نیز قابل انجام است).

حال در پنجره‌ی Windows Features، گزینه‌ی Telnet Client را یافته و تیک آن را فعال کنید.

سپس روی OK کلیک کنید.

اندک زمانی صبر کنید تا ابزار Telnet نصب شود.

در پایان بر روی Close کلیک کنید.

نیازی به راه‌اندازی مجدد ویندوز نیز نیست و ابزار Telnet Client روی ویندوز نصب شده است.

 

راه دوم

ابتدا کلیدهای ترکیبی Win+R را فشار دهید تا پنجره‌ی Run باز شود.

اکنون عبارت CMD را وارد کرده و Enter بزنید.

حال در محیط CMD دستور زیر را وارد نمایید:

pkgmgr /iu:”TelnetClient”

با فشردن Enter، ابزار Telnet Client روی ویندوز نصب می‌شود.

ری‌استارت کردن مودم از طریقCMD

 

همان‌طور که می‌دانید اگر قصد داشته باشید تا یک بار مودم خود را به صورت نرم‌افزاری خاموش و روشن کنید، بایستی ابتدا وارد آدرس پیش‌فرض روتر خود (192.168.1.1) شوید و پس از وارد کردن نام کاربری و رمز عبور، از طریق واسط گرافیکی موجود، اقدام به Reboot کردن مودم کنید. اما جالب است بدانید این کار از طریق Command Prompt ویندوز و به شکل دقیق‌تر از طریق پروتکل Telnet نیز قابل انجام است.

 

ابتدا دقت کنید که ابزار Telnet در ویندوزهای 7 به بعد به طور پیش‌فرض در ویندوز نصب نیست. برای نصب آن بایستی از طریق این ترفند اقدام نمایید.

 

پس از اطمینان از نصب بودن Telnet و همچنین اتصال دستگاه به مودم مورد نظر، با فشردن کلیدهای ترکیبی Win+R وارد محیط Run شوید.

سپس عبارت cmd را وارد کرده و Enter بزنید.

 

اکنون در محیط Command Prompt دستور زیر را وارد نمایید و Enter بزنید:

telnet 192.168.1.1

دقت کنید اگر آدرس IP پیش‌فرض روتر را تغییر داده‌اید، بایستی آن را به جای 192.168.1.1 وارد کنید.

اکنون بسته به مدل مودم‌تان، از شما درخواست Username و Password (یا تنها Password) می‌شود.

به‌طور پیش‌فرض هم نام کاربری مودم admin است و هم رمز عبور آن admin است (مگر این که قبلاً آن را تغییر داده باشید).

پس از وارد کردن نام کاربری و رمز عبور، وارد محیط خط فرمان مودم می‌شوید.

اکنون بسته به مودم شما دستور ری‌استارت کردن متفاوت خواهد بود. 3 دستور پر کاربرد ری‌استارت کردن مودم در زیر آورده شده است. با وارد کردن دستور زیر و فشردن Enter، مودم شما ری‌استارت خواهد شد:

dev reboot

sys reboot

set reboot

اگر با هیچ یک از دستورات فوق، مودم شما ری‌استارت نشد، از طریق دستور help نیز می‌توانید به جزئیات دستورات مربوط به مودم‌تان پی ببرید.